Prolog

Ciemny las i nic więcej. Szedłem w zimnie, pijany prawie do nieprzytomności, nogi miałem jak z waty. Księżyc na niebie ledwo oświetlał tą ponurą Ziemię. Oparłem się o drzewo, w żołądku zbierało mi się na wymioty. Pochyliłem się, ale nic. Musiałem wracać do domu, nie mogłem tutaj za długo stać, bo chyba bym zamarzł. Poszedłem tak jak poprzednio, przed siebie nie znając drogi, ani kierunku w którym idę. Miałem tylko nadzieję, że idę prosto do domu. Kilka kroków przeszedłem i znowu musiałem się zatrzymać, cholera! Postawiłem kilka kroków przed siebie i coś mi przeszkodziło. Upadłem na ziemie. Popatrzyłem o co się potknąłem, wielki korzeń drzewa, o którego głową uderzyłem. Nic mi na szczęście nie jest. Pewnie będę miał tylko kilka siniaków, ważne że żyje. Podniosłem głowę, zobaczyłem pustą polanę, obrośniętą tylko trawą. Księżyc oświetlał to miejsce bardziej niż wszystko inne. Tam było jasno. Coś zaszeleściło. Jeleń przebiegał szybko jakby przed kimś uciekał, ale nic za nim nie podążało. Postanowiłem chwilę zaczekać, bo możliwe było, że zaraz jakiś zwierz napadnie mnie, zamiast tego biednego jelonka. Obróciłem się, ktoś za mną stał, nikogo jednak nie zobaczyłem. Czyjaś ręka dotknęła mojego ramienia, znowu zajrzałem za siebie i ostatnie co zobaczyłem to ciemne długie włosy i zęby wbijające się w moją szyję.